MobileOS απο την Motorola και review του Χoom

Τις τελευταίες ώρες έχει αναπτυχθεί έντονη φημολογία ότι η Motorola ετοιμάζει το δικό της web-based λειτουργικό σύστημα ως εναλλακτική επιλογή απέναντι στο Android OS , που χρησιμοποιεί κατά κόρον στα smartphones και tablets της.
Οι ενδείξεις για κάτι τέτοιο άρχισαν να εμφανίζονται πριν από περίπου 9 μήνες, όταν η Motorola εξαγόρασε την 280 North, και αυξήθηκαν δραματικά με τις προσλήψεις εξειδικευμένων προγραμματιστών από τις Adobe και Apple, μετά το διαχωρισμό της σε δύο τμήματα τον περασμένο Ιανουάριο.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει επιβεβαίωση από την εταιρία, αλλά ούτε το διαψεύδει. Πάντως, θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε εάν θα κινηθεί στα βήματα του webOS της HP, δηλαδή ένα ενιαίο λειτουργικό σύστημα για laptops, smartphones, tablets, desktops…
ΚΑΙ ΕΝΑ REVIEW ΓΙΑ ΤΟ MOTOROLOA XOOM....
To Motorola είναι ένα tablet με άποψη, γιατί κόντρα σε αυτά που έχουμε μάθει από την Apple, βάζει μια καρδιά δεκαθλητή (βλ. τεχνικό υπόβαθρο) σε ένα σώμα σαραντάρη (βλ. εμφάνιση). Ναι, ο σχεδιασμός δεν θα συγκινήσει το γυναικείο φύλο. Το θέμα είναι… σε ενδιαφέρει;
Έχω διαβάσει επίσης ό,τι έχει γραφτεί από τον ξένο τύπο, συμφωνώ και επαυξάνω για το στοίχημα που παίζει η Google στις ταμπλέτες, αλλά η ουσία παραμένει. Το Honeycomb είναι ένα λειτουργικό που σχεδιάστηκε για χρήση σε tablets. Από την αρχή. Δεν έχει εφαρμογές (έστω, για τώρα), δεν σου πουλάει ευκολία, σου μεταφέρει όμως μια αυθεντική εμπειρία, τη συμφιλίωση δυο κόσμων που μέχρι τώρα πίστευες πως είναι διαφορετικοί. Από τη μια το πυροβολημένο κοινό που έχει κάνει τα Windows εικόνισμα, και από την άλλη, τη νέα τάση που θέλει το φορητό μηχάνημα να θυμίζει σε ευκολία τηλεφωνική συσκευή. Πρόσεξε: θυμίζει. Δεν έχει καμία σχέση με «interface τηλεφώνου» ή διαφορετικά με το iOS της Apple. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το iPhone, αλλά εδώ μιλάμε για tablet. Οι φανατικοί θα πέσουν να με φάνε, αλλά ας ακούσουν πρώτα αυτό: προκαλώ κάθε αναγνώστη να έρθει από το γραφείο και να πειραματιστεί. Να ζήσει από κοντά την εμπειρία.
Αμέτρητες δυνατότητες παραμετροποίησης, πέντε αρχικές οθόνες που αλλάζεις κατά βούληση, σύστημα ειδοποιήσεων που σε κερδίζει (ναι θυμίζει WebOS) και εφαρμογές που «out of the box» σου προσφέρουν ότι χρειάζεσαι. Όχι τα απολύτως απαραίτητα, αλλά αυτό ακριβώς: ό-τ-ι χ-ρ-ε-ι-ά-ζ-ε-σ-α-ι. Το Honeycomb δεν έχει παιχνίδια (προς το παρόν όχι σε HD), δεν θα βρεις ημερολόγιο αξιώσεων τρίτου κατασκευαστή, θα σε συμβούλευα όμως πρώτα να κάτσεις στο ντιβάνι του εσωτερικού σου ψυχαναλυτή και με νηφαλιότητα να αποφασίσεις: γιατί θέλεις να αποκτήσεις tablet; Για να σκοτώνεις το χρόνο σου ή για να κάνεις τη δουλειά σου;
ΤΙ ΕΙΝΑΙ
Παίρνεις το Xoom στα χέρια σου, το μέταλλο υπερθεματίζει, το λίγο πλαστικό δεν έχει καμία σχέση με το tupperware του ανταγωνισμού και η συσκευή σου μεταφέρει αυτό το συναίσθημα ότι «αξίζει τα λεφτά της». Μπορεί να αφήνει δαχτυλιές (ιδίως στην έκδοση της Verizon), το βάρος να σε κουράζει (χαοτική η διαφορά σε σχέση με το iPad 2), αλλά θα ευχαριστηθείς το κλασικό φορμά 16:9 της οθόνης, με το οποίο μεγάλωσε η σύγχρονη βιομηχανία πολυμέσων. Επίσης, η ανάλυση του πάνελ είναι στα 1280×800 pixels (η μεγαλύτερη που θα βρεις σε tablet) για να βλέπεις ταινίες HD χωρίς σοβαρές υποχωρήσεις. Ωραία, μέχρι εδώ; Λοιπόν όχι, έχουμε ένα μικρό πρόβλημα: η χρωματική απεικόνιση υστερεί. Επίσης εμφανίζει μια ελαφρώς κίτρινη απόχρωση παντού και πάντα. Το καλό είναι ότι δύσκολα θα διαμαρτυρηθείς, έκτος και αν βάλεις το Xoom δίπλα στο iPad 2. Η τεχνολογία IPS κάνει τη διαφορά και εσύ έχεις κάθε λόγο να γκρινιάξεις (ιδίως όταν πληρώνεις 800 δολάρια στην Αμερική) γιατί δεν στη προσφέρει και η Motorola. Να σημειώσω επίσης ένα άλλο φάουλ: το πλήκτρο ενεργοποίησης είναι τοποθετημένο χύμα. Στην αρχή το αναζητάς κοντά στα λογότυπα, μετά ψαχουλεύεις στα πλαϊνά, για να διαπιστώσεις εν τέλει ότι βρίσκεται στο πίσω μέρος, στην επάνω αριστερή γωνία (στο περίπου). Δηλαδή ρε μεγάλε τι πρέπει να κάνω, αν θέλω να ανοίξω το xoom ενώ βρίσκεται στο γραφείο; Να το σηκώσεις. Αναγκαστικά. Δεν λέω, μετά από λίγο το συνηθίζεις, αλλά η κίνηση των τεχνικών που δεν προσπάθησαν να το μετακομίσουν σε ένα πιο λογικό σημείο, μοιάζει αψυχολόγητη.
Από τεχνικής σκοπιάς να σου πω ότι κάτω από το γυαλί, κρύβεται το ολοκληρωμένο 1GB RAM και ο dual-core επεξεργαστής της Nvidia χρονισμένος στο 1GHz. Στην Ελλάδα θα πωλείται αποκλειστικά η έκδοση με 32GB μνήμης (εννοείται με επεκτάση) και υποδοχή για κάρτα SIM, που σημαίνει ότι έκτος από το Wi-Fi, θα μπορείς να εκμεταλλευτείς και το HSDPA. Επίσης όπως συμβαίνει και στις περισσότερες προτάσεις του ανταγωνισμού, θα βρεις και εδώ αισθητήρα επιτάχυνσης, γυροσκόπιο και βαρόμετρο, που θα αξιοποιηθεί δεόντως σε εφαρμογές και παιχνίδια. Από την άλλη οι χάρτες της Google και η λειτουργία Street View (δυνατότητα που δεν υποστηρίζεται στην Ελλάδα γιατί έτσι αποφασίσαμε) σε συνδυασμό με τον δέκτη A-GPS, κάνουν επίδειξη του hardware: το rendering είναι φανταστικό, μπορείς να δεις τα πάντα όπως στον υπολογιστή σου και η εμπειρία της πλοήγησης είναι γενικά αλλού.
Ενημερωτικά να αναφερθώ και στις κάμερες. Και λέω ενημερωτικά γιατί ως γνωστόν το tablet δεν το αποκτάς για να αποτυπώνεις φωτογραφίες. Από την άλλη όμως υπάρχει και η λογική «αφού τις έχεις, γιατί να μη τις χρησιμοποιείς». Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Στο πίσω μέρος υπάρχει μια στα 5MP με διπλό LED φλας και δυνατότητα καταγραφής βίντεο 720p. Στο εμπρός υπάρχει μια στα 2MP, που αξιοποιείται για τη λήψη στατικών εικόνων και βιντεοκλήσεις. Για τις δεύτερες αξιοποιείς το Google Talk, που παρεμπιπτόντως παίζει εξαιρετικά. Η εφαρμογή λειτουργεί ακόμη και με υπολογιστή αρκεί να έχεις εγκαταστήσει πρώτα το σχετικό πρόγραμμα. Τόσο απλά. Στην πράξη η ποιότητα των φωτογραφιών που αποτυπώνουν οι κάμερες είναι μέτρια και δεν μπορεί να συγκριθεί με το hardware ενός σύγχρονου κινητού. Για να σου δώσω να καταλάβεις: πως ήταν οι επιδόσεις ενός φωτογραφικού smartphone δυο χρόνια πριν; Έ, κάπως έτσι.