Φθηνό και προσιτό το LG Optimus Hub

Κάποτε υπήρχαν τρεις κατηγορίες κινητών. Τα low-end, τα mid-level και τα high-end που για να τα αγοράσεις έπρεπε να ήσουν πυροβολημένος. Είχαν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, περισσότερο ουσίας και λιγότερο σε επίπεδο λεπτομέρειας, ενώ ο κάθε κατασκευαστής ξεχωριστά, ανέπτυσσε τη δική του διαοφρετική πλατφόρμα. Που εννοείται πως ήταν proprietary. Υπήρχαν και τα smartphones, αλλά αποτελούσαν μια σπάνια περίπτωση. Για να καταλάβεις τα συναντούσες λιγότερο συχνά και από ότι συναντάς Cayenne στο δρόμο σήμερα, και δεν εννοώ εκείνες που «σαπίζουν» σε κάποιο πεζοδρόμιο. Τώρα είναι αλλιώς. Τα τηλέφωνα στη μεσαία κλάση έχουν σχεδόν πεθάνει, στα φθηνά οι Κινέζοι έχουν κάνει τη μπίζνα του αιώνα, ενώ αν σκαρφαλώσεις στα υψηλά οικονομικά κλιμάκια, θα δεις ένα iPhone που έχει κατσικωθεί και δεν ξεκολάει ούτε με γαλαζόπετρα. Ιδίως αν μιλάμε για την ημεδαπή…
Γενικά πάντως και μέχρι τα 200 ευρώ θα βρεις αμέτρητες προτάσεις ικανές να καλύψουν τις απαιτήσεις σου, ακόμη και να είσαι γέννημα θρέμμα gadgetάκιας και λόγω κρίσης έχεις κατεβάσει τον προσωπικό σου πήχη χαμηλότερα. Επίσης καλό είναι να γνωρίζεις ότι σε αυτά τα χρήματα, οι κατασκευαστές παρουσιάζουν συσκευές με ντάλε κουάλε χαρακτήρα, που απευθύνονται στο ίδιο πάνω-κάτω κοινό ή με άλλα λόγια έχουν πανομοιότυπο positioning. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Ή ότι η βιομηχανική κατασκοπεία δουλεύει υπερωρίες ή ότι σε κάθε εταιρία υπάρχουν έξυπνοι marketeers που βλέπουν ψωμί στην κατηγορία και θέλουν να αυξήσουν τα μερίδια. Θα ψηφίσω το δεύτερο γιατί βαριέμαι τα αστυνομικά.
Καταρχήν το LG Optimus Hub, που μπορεί να ακούσεις και ως Univa ή E-510 αν τύχει και πέσεις σε αριθμομνήμων ή σε product manager που έχει κάνει διατριβή στο προϊόν, δανείζεται τα καλά στοιχεία των ακριβών προτάσεων της μπράντας. Όπως για παράδειγμα την κορεάτικη ποιότητα, την εξαιρετική οθόνη ή την μπαταρία, που λόγω hardware σημειώνει χρόνους αναμονής και ομιλίας που θα σε κάνουν να την ακούσεις για τα καλά. Συγκεκριμένα σε καθημερινή χρήση θα δεις εύκολα μέχρι δύο ημέρες χρήσης ή αν έχεις το data στο «off», το τηλέφωνο θα λειτουργήσει για τρία συνεχόμενα μερόνυχτα, χωρίς να έρθει σε επαφή με την πρίζα.
Ναι δεν λέω, είναι καλό να νιώθεις τη σιγουριά ότι το κινητό σου δεν θα σε αφήσει ξεκρέμαστο σε μια δύσκολη στιγμή, από την άλλη όμως ετοιμάσου να κάνεις παραχωρήσεις σε επιδόσεις. Δεν είναι ότι ο επεξεργαστής εχει δυσκολία στο να διαχειριστεί το λειτουργικό Android έκδοσης 2.3, αλλά όπως και να το κάνουμε, σε αυτά τα χρήματα ψωνίζεις ταχύτερα chipset που τρέχουν στο 1GHz και όχι στα 800MHz του Hub. Εντάξει, είναι περισσότερο ψυχολογικό το θέμα, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για την οθόνη που ότι κερδίζει σε ποιότητα, το χάνει στα χαρτιά. Από τη μια η φωτεινότητα είναι για case study, τα χρώματα αποτελούν σημείο αναφοράς για την κατηγορία και το digitizer φωνάζει ότι κοστίζει ακριβά και από την άλλη τα 320×480 pixels φέρνουν στο μυαλό πάνελ άλλων εποχών, όπως εκείνο του iPhone τρίτης γενιάς.
Πάντως όπως λένε ο διάβολος κρύβεται στη λεπτομέρεια. Και είναι αυτή που λέει συνήθως όλη την αλήθεια. Ότι δηλαδή το μυστικό του Optimus που ήρθε για να αντικαταστήσει το One, είναι η κατασκευή του, η οποία παρά την ύπαρξη γυαλιστερού καλύματος στην πίσω όψη, τιμά το ταμπελάκι «made in Korea» την ίδια στιγμή που ο σχεδιασμός του δεν προκαλεί, αλλά κρατά μια ευκολοχώνευτη σχεδιαστική ταυτότητα. Αν με ρωτάς μάλιστα, μπορώ να σου πω πούμε ότι μου αρέσει περισσότερο από τα ακριβότερα 2X και 3D. Γούστα είναι αυτά…