Πόσο απέχουμε από την 6η μαζική εξαφάνιση των ειδών;

 

Οι μαζικές εξαφανίσεις ειδών είναι γεγονότα τα οποία οδήγησαν στον αφανισμό του μεγαλύτερου μέρους των ειδών της Γης σε σχετικά σύντομη γεωλογική χρονική περίοδο. Ο πλανήτης μας έχει ήδη περάσει πέντε τέτοια γεγονότα, τα οποία είτε οφείλονται σε ακραίες θερμοκρασίες, χαμηλές ή υψηλές, οι οποίες προήλθαν από αστεροειδείς ή ηφαιστειακή δραστηριότητα.

Επιστήμονες του Tohoku University στην Ιαπωνία προσπάθησαν να ποσοτικοποιήσουν τη σταθερότητα των μέσων θερμοκρασιών στην επιφάνεια της Γης σε συνδυασμό με τη βιοποικιλότητα, με σκοπό να προβλέψουν πότε θα φτάσει η έκτη εξαφάνιση των ειδών. Τα αποτελέσματα που βρήκαν ήταν κυρίως γραμμικά. Όσο μεγαλύτερη η αλλαγή θερμοκρασίας, τόσο μεγαλύτερος και ο βαθμός αφανισμού.

Στην περίπτωση ψύξης της Γης, οι μεγαλύτεροι αφανισμοί έλαβαν χώρα όταν η μέση θερμοκρασία έπεφτε κατά 7 βαθμούς Κελσίου. Στις περιπτώσεις θέρμανσης όμως, οι μεγαλύτεροι αφανισμοί έλαβαν χώρα όταν η μέση θερμοκρασία αυξανόταν κατά 9 βαθμούς Κελσίου. Αυτό είναι αρκετά μεγαλύτερο από προηγούμενες εκτιμήσεις που έκαναν λόγο πως μία αύξηση 5.2 βαθμών Κελσίου θα ξεκινήσει την επόμενη εξαφάνιση των ειδών.

Η ομάδα εκτιμά μάλιστα πως μία αύξηση της τάξης των 9 βαθμών, δεν αναμένεται να εμφανιστεί στην Ανθρωπόκαινο περίοδο τουλάχιστον για 2.500 χρόνια ακόμα. Ωστόσο δεν αρνείται πως πολλές εξαφανίσεις ειδών έχουν ήδη ξεκινήσει σε γη και θάλασσα εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.

Η μεγαλύτερη μαζική εξαφάνιση των ειδών στη Γη σκότωσε το 95% των ειδών της και έλαβε χώρα πριν 250 εκατομμύρια χρόνια, ενώ διήρκησε 60.000 χρόνια. Αλλά οι αλλαγές που συμβαίνουν σήμερα στη Γη, κινούνται με πολύ ταχύτερους ρυθμούς και η ομάδα εκτιμά πως η 6η μαζική εξαφάνιση θα σκοτώσει περισσότερα είδη, όχι λόγω του μεγέθους της θέρμανσης αλλά λόγω της ταχύτητας της αλλαγής, αφήνοντας πολύ λίγο χρόνο στα είδη για να προσαρμοστούν.

Η πρόβλεψη του μεγέθους των μελλοντικών ανθρωπογενών εξαφανίσεων χρησιμοποιώντας μόνο τις θερμοκρασίες επιφάνειας είναι δύσκολη, επειδή οι αιτίες της ανθρωπογενούς εξαφάνισης διαφέρουν από τις αιτίες των μαζικών εξαφανίσεων σε γεωλογικές περιόδους.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Biogeosciences.