ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ...

Σε μία εργασία της (έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε) η μαθήτρια Ευαγγελία Κυρίτση (14ο Γυμνάσιο) είχε υπολογίσει ότι το κόστος κατασκευής μιας μινιατούρας ανεμογεννήτριας, με βάση την αξία των υλικών (ξύλο, κόλλα, πηλός, μπογιά, χαρτόνι) και εργασία 30 ωρών, θα κόστιζε 52,50 ευρώ. Αν φύγουμε από τη μαθητική αξιόλογη εργασία (αναρτημένη στο Διαδίκτυο), το κόστος κατασκευής μιας πραγματικής επίγειας, με παραγωγή ενέργειας 1 MW, είναι ασύλληπτο: φτάνει το 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Οικονομικοί λόγοι και ο αέρας που δεν είναι πάντοτε «συνεχούς ροής» οδήγησαν πολλές εταιρείες στην κατασκευή εναέριων τύπων, όπως οι ιπτάμενες ανεμογεννήτριες. Παράγοντας πειραματικά, με κόστη μικρότερα των επίγειων, κερδίζουν σε... αέρα, αλλά η τεχνολογία τους για υψηλή παραγωγή ενέργειας είναι στα σπάργανα.

Με «φτερά», κυκλικές κατασκευές και άλλους τύπους «ιπτάμενων ανεμογεννητριών» πειραματίζονται μεγάλες εταιρείες και πανεπιστημιακά ιδρύματα για καλύτερη παραγωγή ενέργειας από αέροςΣυμπαθάτε με, αλλά όταν είδα το «Προσεχώς ιπτάμενες ανεμογεννήτριες» (όχι πως έφταιγε ο τίτλος), το μυαλό μου πήγε σ' αυτό το επίτοιχο «σεξιστικό» και υποτιμητικό κάλεσμα «Προσεχώς Βουλγάρες» κάπου στον Νέστο. Το σουξέ ήταν μεγάλο και οι «δουλειές» του επίδοξου επιχειρηματία του είδους άνθησαν, ενώ μαράθηκε η τσέπη του αγροτικού πληθυσμού -και όχι μόνο, εδώ που τα λέμε. Η πατέντα αυτή γενικεύθηκε όταν ακόμη δεν φυσούσε ο αέρας της κρίσης. Και ο αγοραίος έρωτας με ψυχές εισαγωγής διέγραψε την τροχιά του στη χώρα μας, για να προσγειωθεί στην πραγματικότητα των συνθηκών της «τρόικας», με τη συμμετοχή πλέον μεγάλης μάζας έμψυχου εγχώριου υλικού. Προσεχώς λοιπόν, για να τρέξουμε στην επικαιρότητα, «ιπτάμενες ανεμογεννήτριες», με την Google να πρωτοστατεί στην προώθηση-ανάπτυξη μιας τεχνολογίας που βασική της επιδίωξη είναι να χρησιμοποιεί τον άνεμο, από αέρος, για την παραγωγή καθαρής/πράσινης ενέργειας.

Το γιατί

«Ποια είναι η ανάγκη να προχωρήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση; Δεν αρκούν οι επίγειες ανεμογεννήτριες ή οι παράκτιες, και περνάμε σε αυτή την τεχνολογία;» ρωτήσαμε τον Τάκη Χαβιαρόπουλο, μηχανολόγο-μηχανικό, διευθυντή Ανανεώσιμων Πηγών στο ΚΑΠΕ (Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας): «Η ανάγκη είναι ότι από ψηλά, πάνω από τα 200 μέτρα, ο αέρας είναι πιο σταθερός και μεγαλύτερη η ισχύς του, η πνοή του. Αυτό είναι το βασικό πλεονέκτημα για να οδηγηθεί κάποιος σε "ιπτάμενη ανεμογεννήτρια". Αλλος λόγος είναι ότι δεν έχουμε αλληλεπίδραση με τα γήινα. Δεν υπάρχει θόρυβος, δεν έχουμε να λύσουμε ζητήματα με τις χρήσεις γης, δεν χρειάζεται να σκάψουμε, να χωροθετήσουμε, να στήσουμε μια ανεμογεννήτρια».